محرومیت حدود ۲میلیون کارگر از مزایای قانون کار

مطابق آخرین آمار ارائه شده در بهار 1402، به میزان41.2 درصد جمعیت 15ساله و بیش‌تر، از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند، یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند. بررسی تغییرات نرخ مشارکت اقتصادی حاکی از آن است که این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (بهار 1401) 0.3درصد افزایش یافته است.

طبق تعریف آماری، افراد دارای «اشتغال ناقص» شامل تمام شاغلانی است که به دلایل اقتصادی نظیر رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت کار بیشتر، قرار داشتن در فصل غیرکاری و به هر دلیل دیگری، کمتر از 44ساعت در هفته کار می‌کنند و خواهان و آماده برای انجام کار اضافی در هفته هستند؛ به عبارتی این افراد به دلایل مختلف مجبور هستند کمتر از نرم استاندارد در هفته کار کنند. نوع فعالیت این افراد تحت عنوان اشتغال ناقص شناخته می‌شوند.

با توجه به اینکه در ماده 51قانون کار، صراحتاً عنوان شده مجموع ساعات کار مشمول این قانون در هر هفته نباید از 44ساعت تجاوز کند، بنابراین غالب کارفرمایان شاغلان ناقص، به این تفسیر که حداقل ساعت کار در هفته باید 44ساعت باشد، از ارائه خدمات و مزایای قانون کار و تأمین اجتماعی به نیروی کار خود سر باز می‌زنند.

مطابق آخرین آمار نیروی کار در بهار 1402, بررسی سهم جمعیت 15ساله و بیش‌تر دارای اشتغال ناقص نشان می‌دهد که در بهار 1402، 8.3 درصد جمعیت شاغل،‌ به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیش‌تر و…) کم‌تر از 44ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که 39.8 درصد از شاغلین 15ساله و بیش‌تر، 49ساعت و بیش‌تر در هفته کار کرده‌اند.

سهم اشتغال ناقص نشان می دهد که 8.3 درصد جمعیت شاغل 15ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص بوده اند. این شاخص در بین مردان بیشتر از زنان و در نقاط روستایی بیشتر از نقاط شهری بوده است. سهم اشتغال ناقص در بهار 1402 نسبت به فصل مشابه سال قبل1.4درصد کاهش پیدا کرده است. حدود 2میلیون و 9هزار و 982 نفر در بهار1402 اشتغال ناقص داشته اند، این رقم در بهار 1401 حدود 2میلیون و 282هزار و 321 نفر بوده است.